Als je een superheld bent, is het lastig om je geheime identiteit verborgen te houden voor je vrienden. Jarenlang is dat goed gelukt, maar in de aanloop naar mijn huwelijk hebben mijn vrienden me ontmaskerd. In het kader van de aardse traditie vrijgezellenfeest, werd ik door mijn aanstaande uitgeleverd aan vrienden. Ik zal met wat foto's en tekst proberen een beeld te schetsen van hoe ik het allemaal heb beleefd. Bovenstaande foto is wel aardig representatief voor mijn gemoedstoestand tijdens het weekend: genietend en tegelijk is er steeds spanning voor wat komen gaat.
Wat volgde was een gezellige avond met mijn goede vrienden. Gezellig bij het haardvuur met een biertje erbij, ze hadden goed begrepen wat mij bevalt aan het aardse leven. Er werden ook nog kado's gegeven die me vertelden wie ik voor de jongens ben, erg gaaf.
Het werd laat en zoals de mensen op deze planeet gewend zijn, wordt er dan overgegaan tot de slaapactiviteit. Met elkaar in één ruimte op dunne matjes en stretchers liggen en de ogen sluiten. Het verging de anderen erg goed, maar deze jongen deed geen oog dicht.
De volgende ochtend werd ik getrakteerd op een heerlijk Engels ontbijt. Even wat energiereserves opbouwen, stel je voor dat er ergens in de buurt nog een energiecentrale ontploft of de dijken doorbreken...
Niets kon me voorbereiden op het meest schokkende moment van het weekend. Voordat we in de auto stapten, kwam vriend J voor mij staan met een plastic tas. Ik had de tas al gescand voordat de inhoud eruit kwam en wist dat vanaf dit moment niets meer hetzelfde zou zijn: mijn vrienden weten dat ik Superman ben! De cape werd omgedaan en mijn mannelijkheid werd met rood detailwerk benadrukt. 
De rest van de dag zou ik mij wel inhouden, om de rest van de groep een kans te geven bij het volgende competatieve onderdeel: met primitieve wapens je mannelijkheid bevestigen.
Prachtige subcultuur trouwens, die schutters. Voordat we aan de bak mochten, dronken we nog een kopje koffie in een ruimte vol met grijze autochtone Nederlanders die vast allemaal McCain hadden gestemd, als ze in de VS woonden. J bracht het mooi toen hij de legendarische woorden van de NRA-voorman herhaalde: from my cold dead hands.
De koning der schutters, was vriend B, misschien kan hij nog een plek krijgen bij een nieuw superheldenteam. W was een goede tweede en liet ook bij de kleine munitie zien een scherp oog en een vaste hand te hebben. C betoonde zich de pacifist en weigerde ook maar iets uit de lucht te schieten, bewonderenswaardig.
Na al het geweld, trokken wij de natuur in. Een lange wandeling door bos en zandverstuiving. Mooi om zo een rustmoment te hebben in de dag, al was het voor sommigen wel een lange wandeling. Zou R het door hebben gehad dat ik zijn GPS signaal verstoorde met heatvision ?
Ik heb genoten van deze dag. Het is goed om met vrienden tijd te nemen om met elkaar op te trekken en te merken hoeveel je elkaar waardeert. Goed om te weten voordat ik het grootste avontuur van mijn leven in ga. Bedankt jongens!
Een filmpje met wat highlights van mijn vrijgezellenfeest staat alweer online en is dus door het internettende deel van de wereldbevolking te vinden. Ik hoop dat mensen ten koste van mij zullen genieten.
Een aantal ingrediënten: modderlaarzen, rode onderbroek en cape, rednecks en goede vrienden. Ik heb genoten en zal jullie snel verblijden met een fotoreportage, begeleid door commentaar van het slachtoffer.
Na al die tijd weer een activiteit op mijn weblog.
Wie mij ooit met een bal heeft bezig gezien, kan het beamen.
De laatste dagen waren thuis best heftig.
Bovenstaand filmpje zou zo van de Tellsell-marketeers kunnen komen.
Helaas heb ik nog weinig mooi christelijk promotiemateriaal gezien.
Heb je de mooiste boodschap die je maar kunt verspreiden, heeft het nog steeds niet het niveau van de leuke reclames die er tijdens een STER-blok voorbij kunnen flitsen...
Hoe komt dat?
Zijn er weinig christenen met expertise op het gebied van multimediale pareltjes maken?
Is de kwaliteitsnorm laag omdat het vaak toch om vrijwilligerswerk gaat?
Als troost nog twee filmpjes waarin het naar mijn idee toch leuk gelukt is!
(tip: dubbelklik het filmpje, zodat je naar de youtube pagina gaat, waar je rechtsonder op hogere kwaliteit kan klikken)
Matt, van http://wherethehellismatt.com/ heeft ongelofelijk veel plekken op deze wereld bezocht om een dansje te doen.
Filmpjes als deze stellen me gigantisch gerust.
Eeuwig leven hoeft niet saai te zien.
Wat een mogelijkheden zijn er nu al!
Laat staan zonder ziekte, dood, haat en zonde...
Waar gaan we een dansje doen?
Ik vind onweer iets indrukwekkends.
Zo was ik gisteren bij een vergadering waar een stoere volwassen man bekende tot aan zijn 16e doodsbang te zijn geweest voor onweer. Op nieuwssites als nu.nl zorgt zwaar onweer ook voor mooie headlines. Het weer kan het doen en laten van een land echt in haar greep houden. Bladeren op de treinrails, ijzel op de weg en bij onweer blijft iedereen het liefst binnen.
Iedereen?
Nee, niet iedereen.
Toen ik op de fiets hard naar huis snelde, fietste ik langs een jonge kerel.
Natgeregend rende hij in zijn korte broek en shirtje langs het water, terwijl het onweer om ons heen in alle hevigheid losbarstte. Onverstoorbaar vervolgde de jongen zijn hardlooproute.
Het had iets ontzettend moois en inspirerends. De onverzettelijkheid van een mens met een doel.
Menno Sappé is iemand die al jarenlang zeilers naar hun plekkie wijst in de havens van Langweer, een echt watersportdorpje in Friesland. Met grote nadruk op het woord gezellig en een aanwezigheid waar je niet omheen kunt, zorgt hij ervoor dat hij respect krijgt bij jong en oud. Zo moet alle jeugd in de open bootjes op een vaste plek staan, wat in de zomer zorgt voor een heel tafereel: tig bootjes met bbq-ende, bier drinkende, hevig flirtende zeiljeugd.
Na heerlijk te hebben gegeten in het dorp (de jongens spareribs en ik een vistrio bestaande uit botervis, zalm en gamba's op een bedje van tagliatelli met een fris citrussausje: ontzettende aanrader!), hebben we nog heerlijk geborreld aan boord van de Friendship die R van zijn oom mocht meenemen. Gezellig.
De volgende ochtend vaarden we de haven uit, langs het havenmeesterskantoortje van Menno. Hij kwam achter zijn buro vandaan en liep op de steiger met onze boot mee. Of we het gezellig hebben gehad? Jazeker, Menno. Het was gezellig!
Bij het openen van de koelkastdeur, viel mijn oog op de koelkastmagneet die je hierboven ziet.
Buiten spelen is leuk.
Gisteren lag ik op een picknickkleed op een grasveld een boek te lezen.
Bij een heerlijk temperatuurtje hoort voor mij ook heerlijke muziek.
Love is like quicksilver in the hand.
Nadat ik 'm had meegenomen uit Curacao, heeft Ruben 'm dus ook geïmporteerd. Die van hem kwam uit Canada overvliegen. Wij 2en zijn nu even de hypemachine voor de DS-ers die alleen in de Benelux games kopen!
Op deze puzzel hebben Ruben en ik heel lang gekauwd... verschrikkelijk.
In het bijbelboek Mattheüs, hoofdstuk 6, staat voor die uitspraak het volgende:
Wen en ik moeten er altijd erg om lachen.
Een van mijn moeders legendarische uitspraken is "Verbaasd!"
Als je dat woord effectief wil gebruiken, moet je het op hoge toon voordragen, vergezeld van groots opgezette ogen (doe maar aapje na) en een halfopen mond.
Deze kreet dient te worden geuit wanneer je hebt geluisterd naar iemands verhaal, waarna je aan kunt geven versteld te staan van hetgeen je is verteld.
Ben nog steeds hard bezig met afstuderen. 
