Het potlood

Gisteren lag ik op een picknickkleed op een grasveld een boek te lezen.
Dat boek was Als een rivier van Paulo Coelho, een kado dat Wen en ik voor ons afstuderen hebben gekregen van haar ex-huisgenoten.
Het is een boek vol korte verhalen en columns van een man die bijzonder veel heeft nagedacht en gedachten mooi kan vertalen naar papier.

Het verhaal over het potlood sprak mij gisteren aan.
Het is een verhaal over een grootmoeder die aan haar kleinkind iets uitlegd over het potlood wat ze in haar hand heeft.

..Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou - maar dan moet je ze wel onthouden - tot iemand zullen maken die altijd in vrede zal leven met de wereld:
Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Die hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.
Ten tweede: Af en toe moet ik stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus moet je wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.
Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet wat erin zit. Dus, wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte, het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: hij laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn.
Paulo Coelho - Als een rivier - pp. 29-30 - 2006