Als je het niet begrijpt

Ik bezoek regelmatig een aantal fora online.
Als daar een discussie uit de hand loopt, of iemand zegt iets gigantisch vreemds, dan is er altijd wel iemand die een prachtig plaatje tevoorschijn tovert om de ander te dissen.

Onderstaand plaatje had ik nog niet eerder gezien en in de felle discussie was het een prachtige vondst om de lucht een beetje te klaren.

Christenen en hun promotie

Bovenstaand filmpje zou zo van de Tellsell-marketeers kunnen komen.
Helaas heb ik nog weinig mooi christelijk promotiemateriaal gezien.
Heb je de mooiste boodschap die je maar kunt verspreiden, heeft het nog steeds niet het niveau van de leuke reclames die er tijdens een STER-blok voorbij kunnen flitsen...

Hoe komt dat?
Zijn er weinig christenen met expertise op het gebied van multimediale pareltjes maken?
Is de kwaliteitsnorm laag omdat het vaak toch om vrijwilligerswerk gaat?

Als troost nog twee filmpjes waarin het naar mijn idee toch leuk gelukt is!

Reislust

(tip: dubbelklik het filmpje, zodat je naar de youtube pagina gaat, waar je rechtsonder op hogere kwaliteit kan klikken)

Matt, van http://wherethehellismatt.com/ heeft ongelofelijk veel plekken op deze wereld bezocht om een dansje te doen.
Filmpjes als deze stellen me gigantisch gerust.

Eeuwig leven hoeft niet saai te zien.
Wat een mogelijkheden zijn er nu al!
Laat staan zonder ziekte, dood, haat en zonde...

Waar gaan we een dansje doen?

Interpretatie 2

(vervolg op 30 mei 2008)

Duidelijke, effectieve structuren kunnen helpen om een doel te bereiken.
Vooral wanneer er een doel is wat iedereen in een team wil bereiken, kan het voor iedere speler binnen het team goed zijn om de eigen rol te weten.
Er wordt samengewerkt en spelers op andere posities worden bediend door de teamleden.
Een coach kan daarin een speler toerusten voor de taak.

Structuren kunnen ook beknellend zijn. Het gevaar bestaat dat er niet naar de spelers wordt gekeken (talenten en gaven), maar naar de plekken die opgevuld moeten worden.
Spelers die lang op dezelfde plek zitten lopen risico's.
Er is bijvoorbeeld het risico vastgeroest te zijn, moe en mat. Inspiratie en motivatie kan ontbreken. Ook kan het doel totaal niet meer in beeld zijn.
Taak voor de coach om te investeren en te motiveren.
Veel aandacht voor structuren kan daarnaast nog killing zijn voor creativiteit en effectief inzetten van de beschikbare middelen.
Risico's nemen, vol passie ergens voor gaan... het moet wel de ruimte krijgen.
Een mens moet ruimte krijgen.
Leven moet ruimte krijgen.
Om te groeien.

Passing the peace

Na al die dagen van blogstilte had ik een gezelliger onderwerp kunnen aansnijden.
Klopt.
Maar vandaag is dit de realiteit.
Ik ga naar een begrafenis.
Een jongen die veel te jong is overleden.
Ik kende hem niet goed, heb weleens een praatje gemaakt, meer niet.
Maar degenen die hem kennen, zijn er kapot van.
Er komt een gevarieerd gezelschap de kerk binnen. Mannen en vrouwen waar Jezus mee optrok, mensen als degene die is overleden.
Ik ga zo helpen bij het muzikale gedeelte.
Psalm 23 was z'n lievelingstekst. 23, het rugnummer van Jordan.
De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets...
Zijn herder heeft een plek klaargemaakt met veel woningen en is elke stap van de weg daarheen bereid om een herder te zijn voor wie zich laat leiden.
In de Irenetunnel hier in Delft wordt een piece gezet (graffiti-art) ter nagedachtenis.
Ik fietste gisteren langs toen de jongens bezig waren... naast een gezicht en een R.I.P. zag ik de tekst van Psalm 23.
Dat die gozer op een voor zijn vrienden relevante manier in de Irenetunnel een getuigenis mag zijn. Ik word er stil van!

Aan het eind van de liturgie staat het kopje 'Passing the peace'. Daarbij de volgende omschrijving:
We komen ook in de kerk om elkaar verder te helpen en – als het nodig is zoals nu
– te ondersteunen. Dat doen we aan het einde van deze dienst door elkaar een
hand te geven en elkaar de vrede van God toe te wensen.

Ik hoop dat dit voor de vrienden en familie zal worden ervaren als iets echts, iets reëels, iets van God.

Ik wil ook een bananenpak

Desondanks

Ik vind onweer iets indrukwekkends.
Zo was ik gisteren bij een vergadering waar een stoere volwassen man bekende tot aan zijn 16e doodsbang te zijn geweest voor onweer. Op nieuwssites als nu.nl zorgt zwaar onweer ook voor mooie headlines. Het weer kan het doen en laten van een land echt in haar greep houden. Bladeren op de treinrails, ijzel op de weg en bij onweer blijft iedereen het liefst binnen.

Iedereen?
Nee, niet iedereen.
Toen ik op de fiets hard naar huis snelde, fietste ik langs een jonge kerel.
Natgeregend rende hij in zijn korte broek en shirtje langs het water, terwijl het onweer om ons heen in alle hevigheid losbarstte. Onverstoorbaar vervolgde de jongen zijn hardlooproute.

Het had iets ontzettend moois en inspirerends. De onverzettelijkheid van een mens met een doel.

Dan wil je bij die negen horen

Bij Draadstaal, satire bij de VPRO, wordt er zo nu en dan eens iets zinnigs gezegd.

Zo ook bij de laatste aflevering van het seizoen.

In een gesprek kwam het op Arachnafobie, de angst voor spinnen.

Een krantenkop stelde dat 1 op de 10 mensen angst heeft voor spinnen.

Een van de krantenlezers stelde dat dit weer typisch een krantenkop is, in plaats van dat ze blijmoedig verkondigen dat 9 van de 10 mensen schijt heeft aan spinnen...

want dan zou je daarbij willen horen....

en dan zouden ze weer met z'n 10en zijn ;-)

Hoe verpak jij je boodschap?

Leuke site trouwens, van Draadstaal: http://www.draadstaal.nl/