Ik heb ze weer zien liggen: de befaamde Panini stickerboeken.
Je koopt of krijgt als kind een boekje met allemaal lege vakjes en je mag daarna pakjes met stickers gaan kopen waarvan je dan hoopt dat er stickers inzitten die jij nog nodig hebt om het album vol te maken.
Briljant concept, want hoe achterlijk het misschien ook is als je er even lang over nadenkt: dat boeit niet als kind: het is leuk.
Ruilen op het schoolplein, die spanning van het openen van een pakje, een lijstje maken met alle nummers die je nog moet en nieuw verkregen stickers dan van die lijst afhalen...
Ik spaarde en plakte ook fanatiek... en nu het mooie: ik hield helemaal niet van voetbal!
Ik had ook Turtles stickerboeken... en voor wie het wil weten: ik was altijd Raphael.
3 opmerkingen:
ik was donatello
Vet, ik deed dat vroeger ook
Toen ik heel klein was: van de troetelbeertjes en later nog van aladin :-) echt nostalgie zoiets, kan me nog helemaal indenken elke week dat ik met mn mams boodschappen ging doen en we weer langs de sigarenboer gingen voor die pakjes :P Heerlijk! Haha
ik heb nooit flippo's gespaard, voetbalplaatjes geplakt of kaartjes geruild...
wat deed ik eigenlijk wel vroeger?
ik moet toch ook een hobby hebben gehad?
Een reactie posten