Sommigen noemen me Sam, anderen noemen me Saam.. what's in a name? What's in a blog? Bezoek dit kleine stekje op het wereldwijde web en wie weet krijg je wel de antwoorden
De combi vrouw-ziek-thuis en parttime werken zorgde ervoor dat we gistermiddag lekker in bed Kung Fu Panda konden kijken.
Een leuke Kung Fu wijsheid uit de film is de volgende:
You are too concerned about what was and what will be. There is a saying: yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. That is why it is called the present.
Bemoedigend he? Als je futility intikt bij google afbeeldingen kom je meer van deze motiverende posters tegen. Het gevolg van een photoshop wedstrijd schat ik zo in. Maar een bemoedigende omgeving hoeft niet te betekenen dat je niet eerlijk hoeft te zijn. Je hebt er weinig aan als iemand je blijft aanmoedigen in iets wat niet helemaal bij je past of wat je niet zo handig aanpakt. Bemoedigend en eerlijk is wel een handige combi.
Wat heb jij nodig om tot je recht te komen? Een brede vraag. Je kunt er meerdere kanten mee op.
Vanochtend ontmoette ik een aantal relaxte Delftse jongerenwerkers: samen vormen de eerste letters van hun roepnaam SEL. Da's toch zout in één van de wereldtalen? Zo zie ik ze ook wel, op de één of andere manier, in hun werkveld. Ze brengen wat spice in hun leefomgeving en gaan samen het bederf in de maatschappij tegen. Bij elkaar vormden we vanochtend een handje zout, en ik vind het wel cool als handjes zout elkaar helpen om in onze eigen omgeving korreltjes te zijn.
Wat ik onder andere nodig heb is bemoediging, een oprecht goed woord waar ik wat mee kan. Of even meekijken naar waar ik mee bezig ben, beetje uit-de-doos-denken. Uitdaging en stimulans.
Ik ga dat maar eens vaker opzoeken de komende periode, heb het nodig.
Eng he, bovenstaand plaatje? Verplaats je eens in een inbreker die 's nachts ineens bovenstaand figuur in de woonkamer aantreft.
Torvald Alexander, een Engelsman, kwam thuis na een gekostumeerde nieuwjaarsborrel in zijn zelfgemaakte Thor-outfit. Toen hij de inbreker zag, werd hij woest en stormde hij op de man af. Deze schrok zo hevig van dit angstaanjagende schouwspel dat hij uit het raam sprong (appartement op de 1e verdieping).
Prachtig. Voor degenen die comics lezen en/of Batman Begins hebben gezien: dit ondersteunt de theorie dat criminelen gevoelig zijn voor prikkels die inspelen op bijgeloof en symbolen van angst. Niet dat ik plannen heb in die richting, maar lijkt me sowieso al wel eng om in te breken.
Ongelukkig gekozen titel, want het leidt af van het geweldige deel van het verhaal. Door het lef van twee Nederlandse studenten, vlogen ze in een privéjet mee met businessberoemdheid Richard Branson van Virgin.
Korte samenvatting:
Bij een lezing van Branson kregen toehoorders de gelegenheid om via sms hun vragen in te sturen, die vervolgens werden geprojecteerd op een scherm. Wat smsten twee studenten toen? "Would you take two broke students to Obama?" Branson zegt ja, en een tijdje later vliegen de twee gasten richting VS. Dat ze dan uiteindelijk te laat aankomen voor de hele happening is jammer, maar leidt af van de awesomeness van dit verhaal:
Het is ze gelukt. Yes we can! Hoe was het ook gezegde alweer? Iets met brutale mensen en halve werelden?!
Ik heb er nog geen een. Vanochtend ben ik opgestaan, liep ik direct naar de keuken om ontbijt te maken, en ben ik doorgegaan naar de woonkamer om daar het ochtendjournaal te kijken. De laptop wordt dan al aangedaan en de eerste mails worden gescand.
Een andere dag kan het zomaar zijn dat ik in bed de laptop al aandoe. Erg link is dat, want voordat ik het weet ben ik een uur of twee verder zonder te hebben ontbeten.
Ik denk dat ik op zoek ga naar een ochtendritueel. Heb jij er één?
Het kind in het volgende filmpje laat ontzettend goed horen wat het verschil is tussen houden-van en leuk vinden. Dit principe werkt vaak net zo duidelijk in relaties tussen mensen als wanneer je kijkt naar je eigen relatie met God. Genoeg inleiding, de zangdienst slaan we over, ik laat de spreker van vandaag aan het woord...
.. is gemeen, ik heb vannacht en vanochtend echt té vaak de toiletpot van dichtbij bekeken. Tips om hiermee om te gaan / dit zo kort mogelijk te laten duren?
Op dit moment scoort Jonathan Vandenbroeck, beter bekend als Milow een hit met Ayo technology, een cover van een nummer van 50 cent en Justin Timberlake uit 2007. Best grappig om een standaard gangsta track in een akoestische versie te horen. In plaats van een gespierde zwarte gangsta, zingt een bleke Belg over z'n seksuele verlangens en het ideaalbeeld van hoe een vrouw moet zijn (altijd zin als jij zin hebt, rappen/zingen ze). De seksualisering van de samenleving gevangen in een liedje. Qua sound verschillen de versies (al is Justin's partij niet zo erg veranderd), maar beide clips zijn niet vies van het tonen van dames with curves in all the right places. Voor een vergelijkend warenonderzoek kun je ze bekijken, Milow's versie klinkt trouwens erg lekker. Edit: Gert Jan wees me erop dat de versie die ik eerst van 50 cent had al was verwijderd door een auteurrechtclaim, heb nu weer een remix daarvan hier neergezet... (en remixen is weer een broertje van de cover).
Daarnaast kun je de tekst natuurlijk ook gebruiken om een verhaal te houden over het verlangen naar gewoon fysiek contact in plaats van al het computergemedieerde gedoe van msn, sms, webcams en hyve-pagina's, da's dan misschien weer voer voor een andere blog.
Ben erg benieuwd wat 50 cent van de cover vindt. Het grootste compliment op dat vlak dat ik ken, komt van Nine Inch Nails voorman Trent Reznor over Johnny Cash z'n versie van Hurt. Een prachtnummer met een indrukwekkende videoclip, de combinatie van tekst, beelden en kennis over het leven Cash zorgt voor een brok in de keel. Eerst de clip, dan het compliment.
Trent Reznor: I pop the video in, and wow… Tears welling, silence, goose-bumps… Wow. I just lost my girlfriend, because that song isn't mine anymore… It really made me think about how powerful music is as a medium and art form. I wrote some words and music in my bedroom as a way of staying sane, about a bleak and desperate place I was in, totally isolated and alone. [Somehow] that winds up reinterpreted by a music legend from a radically different era/genre and still retains sincerity and meaning — different, but every bit as pure.
Het risico van een blog afsluiten met een belofte aan de lezers, is dat het zo lastig is om weer te beginnen, als je nog niet aan je eigen voorwaarden hebt voldaan.
Ik heb nog geen online fotogalerie met huwelijksfoto's.
Weet je wat?
Als je nog geen foto's hebt gezien en je ze dolgraag wil bekijken, maak je maar even een afspraak met ons. Trekken we een flesje wijn open en eten we er wat lekkers bij (denkt direct aan overvolle agenda en besluit dat dan maar te zien als de eerstvolgende mooie uitdaging).
Waarom dan wel weer beginnen met schrijven?
Lian, van http://liandelft.blogspot.com ging gewoon uitdagend voor me staan met een rode lap. Heel flatteus pakje trouwens, Li! Op haar weblog ging het o.a. over mijn lange blogpauze en of dat te maken heeft met mijn gehuwde staat.
En een ventje dat ergens vast aan zit (vrijwillig en met veel liefde), wil hoe dan ook bewijzen dat hij het truukje nog beheerst en aantonen dat hij nog alle vrijheid heeft.
Vanaf 1981 klopt mijn hartje en wel voor de volgende dingen: God, Wen, vrienden en familie, jongeren(werk), Delft, Nintendo, worship, comics, film, muziek, eten en drinken, slapen, diep denken en simpel lachen.
Sinds 31 oktober 08 getrouwd (woohoo).
De combi vrouw-ziek-thuis en parttime werken zorgde ervoor dat we gistermiddag lekker in bed Kung Fu Panda konden kijken.
