Sinds gisteren heb ik de cd The Altar and the Door van Casting Crowns. Ik las een interview
( http://www.christianitytoday.com/music/artists/castingcrowns.html ) met de heren musici en dacht na over wat er wordt gezegd over the slow fade.
People never crumble in a day, it's a slow fade...
Pas als ik de passie om goed te leven kwijt ben, heb ik oog voor zaken die de passie hebben aangetast. Zo ook met m'n moraal en opvattingen. Nuance is vaak nodig, maar mijn opvattingen zijn niet altijd middle ground / grijs.
Waakzaam zijn en eerlijk zijn over hoe het zit tussen mij en God.
Zwart, wit of vies grijs?
Altijd relevant. Naast belangrijk voor jezelf een heel belangrijk punt in het omgaan met mijn vrienden. Houd ik ze scherp? Heb ik het beste met ze voor? Merken ze dat? Genoeg food for thought voor vandaag.
Oh ja...het lied waar het over gaat:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Sampie! Wat een plezier, wat een verrassing, nu kan ik ook blogfan worden van iemand :-).
Have fun met je blog.
Ik ga je ook ff linken.
O ja, de 1e stem is van mij: Sampie dus.
Li
Hey Saam,
Je bent weer aan bloggen, cool! Ik ga je in de gaten houden :-)
GreetZ!
Leintje
@ lian: ja, jij bent weer uniek in je sampie-ness.. thanks voor de link!
@ lein: ik houd jouw blog ook in de gaten, checken of er nieuw songmateriaal op komt enzo ;-)
Een reactie posten